Samenvatting bij preek over HC Zondag 7 (vrg. & antw. 22 en 23)
Met als Schriftlezing: Romeinen 1: 1-17
Inleiding
Zondag 7, v&a 20: het middel waardoor. Vraag en antwoord 21: wat is het wézen van het geloof? Vraag en antwoord 22/23: wat gelooft het geloof (wat is het voorwerp van het geloof?)
Thema en verdeling
‘Wat een christen gelooft’
1. Alles wat in het Evangelie beloofd wordt;
2. En de artikelen van het geloof in een samenvatting leren.
1. Alles wat in het Evangelie beloofd wordt
Het gaat om geloven. Dat is iets persoonlijks. Een ander kan niet voor jou geloven. Zelfs de Heere gelooft niet voor ons. Handelingen 8 vers 37: ‘indien u van ganser harte gelooft…’
En wát is een christen dan nodig te geloven? Dat maakt veel verschil. Eigenlijk gelooft iedereen wel, al is het in jezelf. In de kerk van de Heere Jezus Christus is geen geloofsvrijheid (zoals je wel ziet in vrijzinnige geloofsgemeenschappen).
Het gaat om ‘al wat ons in het Evangelie beloofd wordt’. Daar heb je het wat van het geloof. Met heilig Evangelie wordt Gods Woord in Zijn geheel bedoeld (zie preek over vraag en antwoord 19!). Wel is er een concentratie op Jezus Christus. Hij is immers de vervulling van de beloften (zie Romeinen 1 vers 1-3).
Een aantal beloften: van eeuwig leven, van vergeving der zonden, van een kind van God te zijn, van een totale vernieuwing.
Beloften zo rijk: als een schitterende bloementuin. Reuk des levens ten leven of een reuk des doods ten dode? (2 Kor 2:16). De Evangelie-beloften zijn voorwaardelijke beloften. Ze moeten geloofd worden. Hoe? In de weg van bekering en geloof. De Heere schenkt geloof en doet geloven.
Geloven is heel duidelijk ‘het anker uitwerpen’. Het is een christen niet nodig te geloven in zijn gevoel, zijn bekering, zijn (…) (en vul maar in…). Grepen wij de beloften al aan in geloof? Calvijn: ‘de Schrift geeft aan dat Gods beloften alleen van kracht zijn als ze met een vast en hartelijk vertrouwen aangegrepen worden’ (Institutie, III.13.4).
Moet een christen ook niet in zijn of haar eigen verlorenheid geloven? Ja, dat wel. Maar dat maakt niet zalig. De wet verdoemt, maar Christus maakt zalig die in Hem geloven.
2. En de artikelen van het geloof in een samenvatting leren
Het apostolicum is één van drie oudchristelijke geloofsbelijdenissen (naast de geloofsbelijdenis van Nicéa en de geloofsbelijdenis van Athanasius). Schreef iedere apostel één artikel van de 12? Nee, dat is een legende…
Apostolische geloofsbelijdenis: want gegrond in de leer van de apostelen. Gegrond op Gods Woord.
Naarmate er meer dwaling kwam, werd het belang van een geloofsbelijdenis groter. Vastgesteld moest worden wat een christen nodig is te geloven. Geloof je dat niet, dan dus geen christen (…al zeg je van wel).
Een geloofsbelijdenis heeft ook een werking naar binnen toe. Het verbindt aan elkaar. Over de grenzen van landen en culturen heen. Dít is het geloof dat algemeen (katholiek!) is onder christenen. Algemeen betekent: dat wordt gedeeld door allen.
Waarom stelt de catechismus nu dat het apostolicum een samenvatting is van wat in het Evangelie beloofd wordt? Het doel van een geloofsbelijdenis is niet een lijst objectieve geloofswaarheden van buiten te kennen. Ja, het zijn goddelijke waarheden, maar dan wel zó dat ze als voedsel voor het hart zijn. Er zit belofte in! Eigenlijk zijn het twaalf Evangeliebeloften. We lichten er een paar uit:
Ik geloof ‘in God de Vader, de Almachtige’. In de goede boodschap wordt beloofd dat de Heere alles in Zijn hand heeft en in Zijn hand houdt. Ik geloof dat Jezus is ontvangen van de Heilige Geest. Hij is zonder zonde en daarom kan Hij mij reinigen van al mijn vuilheid en van al mijn zonden. Verder: Hij heeft beloofd te zullen oordelen de levenden en de doden. Hij heeft beloofd dat er een heilige, algemene, christelijk kerk is.
Twaalf bouwstenen, twaalf reddingslijnen…grepen we ze al aan in geloof?
Vragen om over door te praten en/of voor persoonlijke bezinning
Voor de kinderen